خنده ی جوانی

زیبایی و زشتی بر ساحل دریایی با هم دیدار کردند، 
هر یک از آن دو به دیگری گفت: «میل شنا داری؟»
جامه هاشان را از تن به درآوردند و در موج ها غوطه ور شدند. 
ساعتی نگذشت که زشتی به ساحل برگشت. 
جامه زیبایی را به تن کرد و رهسپار شد.
زیبایی نیز از دریا بازآمد اما جامه اش را نیافت. 
از آن که برهنه بماند، بسیار شرم کشید، 
ناچار جامه زشتی را به تن کرد و به راه افتاد.

از آن روز، مردان و زنان- به وقتِ دیدار- در شناختِ یکدیگر به اشتباه می افتند.

البته، گاهی بعضی ها در رخساره زیبایی خیره می شوند 
و او را در جامه زشتی نیز بازمی شناسند 

و گاهی برخی، چهره زشتی را تشخیص می دهند 
و جامه ای که بر تنِ اوست از چشم شان پوشیده نمی ماند.

«جِبران خلیل جبران»